Det var en helt almindelig dag. Jeg var i skole og da jeg kom hjem var ingen hjemme. Jeg lagde skoletasken på værelset og tog straks computeren op og begyndte at game. Pludseligt ud af det blå, kom der et skelet ud af min computer, jeg skreg. Havde jeg lige set syner? Var jeg ved at blive skør? Jeg løb så hurtigt jeg kunne ind i stuen, hvor jeg hev telefonen op fra lommen. Jeg ringede til min veninde Anna og fortalte hende om hændelsen på mit værelse. Hun grinte og sagde “skelet er ikke virkelige, hvorfor tager du pis på mig”. Anna lagde på. Jeg ringede igen og igen til sidst fik hun nok og sagde at hun ville komme og se, hvad der foregik. Jeg ventede nervøst men også spændt på min veninde lige udenfor døren. Anna kom og vi gik op på mit værelse for at spille på computeren igen. Pludseligt dukker flere skelet lignede væsner op igen.
Mig og Anna kiggede på hinanden og begyndte med at skrige. Havde vi lige set overnaturlige væsner, som jo ikke findes i virkeligheden? Mig og Anna løb ned i stuen og Anna ville hjem. Jeg sagde “Anna er du ikke sød og vente på, at mine forældre kommer hjem, jeg er meget bange. Anna blev og vi ventede på mine forældre. Det tog den hundrede år om at komme hjem. Pludseligt knirkede døren. Mig og Anna så på hinanden, vi skreg. Det var mine forældre der langt om længe var kommet hjem fra arbejde. Jeg blev utrolig glad for at se synet af mine forældre. Jeg løb imod dem og omfavnede dem. Jeg følte mig endelig tryg nu, hvor mine forældre var kommet hjem, men jeg ville ikke fortælle dem om det jeg oplevede ovenpå.
Anna blev til aftensmad. Vi skulle have lasagne det var virkelig lækkert. Min mors lasagne er den bedste i hele verden og det gav Anna mig ret i. Jeg sad nede i stuen hele aftenen og turde ikke at gå op på mit værelse. Da det var blevet sovetid kom min mor og kunne ikke forstå, hvorfor jeg bare sad der på sofaen og ikke gik op og sov. “Der er skole i morgen” sagde hun. Jeg ville altså ikke op. Jeg blev nødt til at fortælle min mor om det der var sket. Jeg fortalte det. Hun grinte og sagde jeg havde en god fantasi. Vi tog sammen op på værelset for jeg kunne bevise min mor at jeg talte sandt. Jeg åbnede computeren og begyndte at spille samme spil fra tidligere. Igen kom de der mærkelig skelet væsner op og jeg begyndte med at skrige igen. Min mor kaldte på min far, men skelet væsnerne dræbte os og drog ud i den virkelig verden.
SİHİRLİ BİLGİSAYAR
Çok sıradan bir gündü. Okuldaydım ve eve geldiğimde evde kimse yoktu. Okul çantasını odaya koydum ve hemen bilgisayarı alıp oynamaya başladım. Aniden, birdenbire bilgisayarımdan bir iskelet çıktı, çığlık attım. Az önce vizyonlar mı gördüm? deliriyor muydum? Elimden geldiğince hızlı bir şekilde oturma odasına koştum ve cebimden telefonu çıkardım.
Arkadaşım Anna’yı aradım ve ona odamdaki olayı anlattım. Güldü ve “iskelet gerçek değil sen ne dediğini farkindamisin” dedi. Anna kapattı. Tekrar tekrar aradım, sonunda gelip neler olup bittiğine bakacağını söyledi. Arkadaşım Anna kapının önünde gergin ama bir o kadar da heyecanla bekliyordu. Anna geldi ve tekrar bilgisayarda oynamak için odama çıktık. Aniden, birkaç iskelet benzeri yaratık yeniden ortaya çıkıyor. Ben ve Anna birbirimize baktık ve çığlık atmaya başladık. Gerçekte var olmayan doğaüstü varlıkları görmüş müydük?
Ben ve Anna oturma odasına koştuk ve Anna eve gitmek istedi. “Anna korkoyorum alilenin gelmesini benimle beklelermisin lütfen” dedim. Anna kaldı ve ailemi bekledik. Eve gelmeleri uzun sürdü. Birden kapı gıcırdadı. Ben ve Anna birbirimize baktık, çığlık attık. Sonunda işten eve gelenler annem ve babamdı. Annemle babamı görünce inanılmaz mutlu oldum. Koşarak onlara sarıldım. Ailem eve geldiği için sonunda kendimi güvende hissettim, ama onlara yukarıda yaşadıklarımı anlatmak istemedim. Anna yemeğe kaldı. Lazanya yememiz gerekiyordu, gerçekten lezzetliydi. Annemin lazanyası çok iyi yapiyor ve Anna bana hak verdiyordu.
Bütün akşam oturma odasında oturdum ve odama çıkmaya cesaret edemedim. Yatma vakti geldiğinde annem geldi ve neden kanepede öylece oturduğumu ve kalkıp uyumadığımı anlayamadı. “Yarın okul var” dedi. Odamda iskelet olduğu için yukarı çıkmak istemedim. Anneme olanları anlatmam gerekiyordu. Sana söyledim. Güldü ve iyi bir hayal gücüm olduğunu söyledi. Anneme doğruyu söylediğimi kanıtlayabileceğim için birlikte odaya çıktık. Bilgisayarı açtım ve daha önce aynı oyunu oynamaya başladım. Yine o garip iskelet yaratıklar geldi ve tekrar çığlık atmaya başladım. Annem babamı çağırdı ama iskelet yaratıklar bizi öldürdü ve gerçek dünyaya gittiler.
Asiye Şeyma Nur Onmaz 9/A Fen
