“Hey Krois”
It was a familiar voice. He stood up, looking around for a familiar face. Somehow he couldn’t understand whose voice it was. At that moment he realised where he was. It was a dark cave but he could see a light dancing around the wall in front of him. What he saw wasn’t only the light, there were also some silhouettes he couldn’t see well. He walked a step forward and suddenly the silhouettes became clear. He almost screamed when he saw the silhouette of a weird creature with horns and a spiky tail. Carefully he moved forward step by step and peeked at that creature. “Sakru?” He screamed. The creature was his best friend.
Sakru turned around and said “Krois? Wake up!” and he woke up in tears and sweat. It took him a few seconds to understand he saw a nightmare and looked around, Sakru was looking at him with a concerned face expression.
“What was that Krois?” said Sakru. Krois was still sleepy so he just said “Nothing, just a nightmare” and then tried to go back to sleep but Sakru pulled him from his legs and shouted “We are late, get up!”. Then Krois remembered about the festival and he jumped on his legs before dragging Sakru towards the village and shouting “Step up I don’t want to miss that!”
After a 5 minutes walk, they saw the village behind the hills. The festival was taking place in the middle of the village. They could see that field from the hill and it was really crowded,meaning that the festival was already started. So they started to run, because they were celebrating Seyna festival only once a year to commemorate the Seyna War that they managed to cast out all the Vandals away from the village. It was a funny festival with all the games, food, and chanting about the war.
As they closed up, Krois saw the people in Vandal and soldier costumes clashing as a part of the festival. Seeing the scary vandal costumes reminded him of the nightmare he just saw. He awkwardly stared at Sakru as they were running side by side and immediately looked away but Sakru saw it. They never spoke for the rest of the way.
Right after they arrived Sakru broke the silence and shouted “Last one to get to the food stand over there treats other to some zeypen (their traditional dessert)” as he rushed to the stand. “Not fair!” shouted Krois as he followed him.
(Later that night)
“Psst!”
Krois almost tripped when he saw Sakru hiding in the bushes:
“Where were you? I thought you got lost!”
“I was just wandering around the village. I found something really cool, you have to see it.”
Krois followed him into the forest half-heartedly. Sakru leaded him to a field in the middle of the trees. He showed Krois a shiny pebble.
“Pebble? No! It’s a gem!”
“It’s just a pebble.” repeated Krois.
Sakru was disappointed with this reaction. He stood up and frustratedly kicked a rock. Krois impatiently told him that they should go back to village but Sakru didn’t answer.
“Are you listening? We have to go back!”
But Sakru was so focused on something on the ground and he just grumbled “Look at this.” And there was standing another “pebble” just like the one that Sakru just showed Krois. And then Sakru started to look around to see if there is any other gems (as he referred to them). Krois wanted to go back to the village but he couldn’t leave Sakru alone so he followed him. They ended up in front of a cave. Krois , again, remembered about his nightmare.
“Sakru, I have a bad feeling about this. Let’s go back!”
But Sakru didn’t answer, while he was walking towards the cave unintentionally. Krois tried to drag him back but he fell back down as he saw the spiky tail. He wasn’t dreaming. Sakru had a tail… He was so terrified that he couldn’t even stand up and run away. A part of him wanted to run away, when the other part wanted to help Sakru.
Sakru cried “I lost control over my body, what’s happening?”
The only thing Krois knew was that his nightmare was coming true. He got up but he could barely stand. He also didn’t have control over his body but it was because his heart won over his brain and he wanted to help Sakru.
He tried to drag Sakru back again as they walked into the cave. Krois gave up on dragging Sakru back as he saw the writings on the cave walls.
He could barely read them, the writings were going like that:
“Long time ago, before the humans were free, there were the Vandals, the demons who terrorised their lifes. One day the leader of the humans, The Legendary King Irba decided that they will be extinct if they don’t do anything about Vandals. So him and the Wizard Stozk started casting spells on a Vandal they captured until one day they created the first Anti-Vandal. Anti-Vandals were much stronger than the Vandals, and they were aiming to wipe out the Vandals. After this marvelous invention they made an army consisting of Anti-Vandals and they defeated every single Vandal and saved the humanity. But as they cleaned the world of Vandals, Anti-Vandals started to attack humans as they didn’t have a purpose anymore. And so they were locked up in this cave, by the King and the wizard themselves. And anyone who walks past this point will carry the curse of the Anti-Vandals.”
The last sentence was almost illegible and written more harshly than the rest of the writing. He turned back to Sakru after reading the whole thing and he was shocked to see a demon-like creature where Sakru was supposed to stand. But he had no time to think about it because suddenly a bright light filled the cave. It was hard to see the source of the light for a while, but then he realised the light was coming from a big gem in front of them. Krois was frozen unlike Sakru. He just confidently approached Krois and cut off a little bit from the tip of his thumb. Then he took Krois’ blood and splattered on the gem. After the 3rd drop the ground started to shake. Then a bunch of enormous creatures walked in. Krois screamed as Sakru(he didn’t look like Sakru) attacked the creatures. It was a short clash due to the strength difference between them. Sakru just fell on the ground and he turned into stone.
The last thing Krois thought was “We should have gone back to the village” as the Anti-Vandals ran to do the same thing they did to Sakru.
“And since then, Krois and Sakru have been waiting to be saved in the cave as the Anti-Vandals have been hunting down the humans one by one.” said Moygoro to his grandsons listening to him with a great excitement.
THE END
KARANLIK MAĞARA
“Hey Krois”
Tanıdık bir sesti. Ayağa kalktı ve, etrafta tanıdık birisi var mı diye bakıyordu. Sesin kime ait olduğunu tam olarak çıkaramıyordu. Tam o sırada nerede olduğunu fark etti. Karanlık bir mağaradaydı ama önündeki duvarın etrafında bir ışığın dans ettiğini görebiliyordu. Gördüğü tek şey ışık değildi, orada net olarak göremediği silüetler de vardı. Biraz yürüdü ve aniden silüetler netleşti. Boynuzlu ve dikenli kuyruğu olan tuhaf bir yaratığın silüetini gördüğünde çığlık atmak üzereydi. Adım adım dikkatlice ilerledi ve gizlice bu yaratığa baktı.
“Sakru?”
Çığlık attı. Yaratık Krois’in en yakın arkadaşıydı.
Sakru arkasına döndü ve “Uyan Krois!” dedi. Ardından Krois göz yaşları ve ter içinde uyandı. Kabus gördüğünü anlaması biraz zaman aldı. Etrafına bakındı, Sakru ona endişeli gözlerle bakıyordu.
“Ne oldu Krois?” dedi Sakru. Krois hâlâ uykuluydu ve “Hiç, sadece kabus gördüm” dedi. Ardından yeniden uyumaya çalıştı ama Sakru onu bacaklarından çekti ve “Geç kalıyoruz, kalk artık!”diye bağırdı. Ardından Krois festivali hatırladı ve Sakru’yu köye sürükleyip “Hızlan bunu kaçırmak istemiyorum!” diye bağırmadan hemen önce ayakları üstüne fırladı.
5 dakikalık yürüyüşün ardından tepelerin arkasındaki köyü gördüler. Festival köyün ortasında yer alıyordu. Tepeden festival alanını görebiliyorlardı ve kalabalık sayesinde festivalin çoktan başladığını anladılar. Bu yüzden koşmaya başladılar, Çünkü Seyna festivalini sadece yılda bir kere Vandalları köyden kovdukları Seyna savaşını anmak için kutluyorlardı. Oyunların, yemeklerin ve savaş hakkında şarkıların olduğu eğlenceli bir festivaldi.
Yaklaştıklarında, Krois festivalin bir parçası olarak Vandal kılığında insanlar gördü. Bu korkutucu Vandal kostümlerini görmesi ona kabusunu hatırlattı. Yan yana koşarken Sakruya acemice dik dik bakıyordu ve bir şey olmamış gibi yola bakmaya devam etti ama Sakru az önce kendisine dik dik baktığını fark etmişti. Yol boyunca konuşmadılar.
Ulaştıkları anda Sakru sessizliği bozdu ve koşarak “Karşıdaki yemek standına son giden, diğerine zeypen (geleneksel tatlılarından) ısmarlar” diye bağırdı. Krois de Sakru’yu takip ederek “Adil değil!” diye bağırdı.
(O geceden sonra)
“Pşşt!”
Krois çalıda saklanan Sakru’yu görünce tökezledi:
“Neredeydin? Kaybolduğunu sandım!”
“Sadece köy civarında geziniyordum. Gerçekten havalı bir şey buldum, bunu görmelisin.”
Krois gönülsüzce Sakru’yu takip etti. Sakru Krois’i ormanın içinde, ağaçların ortasında bulunan bir alana götürdü. Krois’e parlayan bir çakıl taşı gösterdi.
“Çakıl taşı? Hayır! Bu bir mücevher!”
“Sadece bir çakıl taşı.” Diye yineledi Krois.
Sakru, Krois’in tepkisini görünce hayal kırıklığına uğradı. Ayağa kalktı ve hüsrana uğramış bir şekilde kayayı tekmeledi. Krois sabırsızlıkla köye gitmeleri gerektiğini söylese de Sakru cevap vermedi.
“Dinliyor musun? Geri gitmemiz gerek!”
Ama Sakru yerdeki bir şeye odaklanmıştı ve “Şuna bak” diye homurdandı Yerde Sakru’nun demin Krois’e gösterdiği “çakıl taşı”ndan bir tane daha vardı. Ve Sakru etrafta bu taşlardan daha fazla olup olmadığına bakmaya başladı. Krois köye geri dönmek istedi ama Sakru’yu yalnız başına bırakamazdı, bu yüzden onu takip etti. En sonunda bir mağaranın önüne geldiler. Krois yeniden kabusunu hatırladı.
“Sakru, kötü şeyler olacağını hissediyorum. Hadi geri dönelim!”
Ama Sakru istemsizce mağaraya yürümeye başladı ve Krois’e cevap vermedi. Krois Sakru’yu geri çekmeyi denedi ama onda dikenli bir kuyruk görünce tökezledi ve yere düştü. Rüya görmüyordu, Sakru’nun kuyruğu vardı… Çok korkmuştu, ayağa kalkıp kaçamıyordu bile. Bir yanı kaçmak isterken diğer yanı Sakru’ya yardım etmek istiyordu.
Sakru ağlayarak “Vücudumun kontrolünü kaybettim, neler oluyor?” dedi.
Krois’in bildiği tek şey kabusunun gerçekleşiyor olduğuydu. Ayağa kalktı ama çok zor ayakta durabiliyordu. Artık Krois de vücudunu kontrol edemiyordu çünkü kalbi beynine karşı galip gelmişti ve Sakru’yu kurtarmak istiyordu.
Mağaraya giren Sakru’yu geriye doğru çekmeye çalıştı. Mağaranın duvarlarındaki yazıları görünce Sakru’yu çekmeyi bıraktı.
Çok az da olsa okuyabiliyordu, yazılar şöyleydi:
“Uzun zaman önce, insanlar özgür değilken, hayatlarına terör estiren şeytanlar vardı. Bu şeytanlar Vandallardı. Bir gün insanların lideri olan Haşmetli Kral Irba, Vandallar hakkında bir şey yapmazlarsa nesillerinin tükeneceğini düşündü. Bu yüzden Irba ve Büyücü Stozk önceden yakaladıkları bir Vandal üzerinde birçok büyü yaparak ilk Anti-Vandal’ı yarattılar. Anti-Vandallar üzerlerindeki büyü gücünün de etkisiyle Vandallardan çok daha güçlülerdi ve amaçları Vandalları haritadan silmekti. Bu fevkalade buluştan sonra Irba ve Stozk Anti-Vandallardan bir ordu yaptılar ve tüm Vandalları yok ederek insanlığı kurtardılar. Ama tüm Vandallar yok olunca Anti-Vandallar başka amaçları kalmadığı için insanlara saldırmaya başladılar. Bu yüzden Irba ve Stozk Anti-Vandalları bu mağaraya kilitleyip mühürlediler. Ve bu noktadan ileri yürüyen herkes Anti-Vandalların lanetini taşıyacaktır.”
Son cümle neredeyse okunaksızdı ve diğerlerinden daha kaba bir şekilde yazılmıştı. Bunu okuduktan sonra Sakru’ya döndü ve Sakru’nun olması gerektiği yerde şeytana benzeyen bir yaratığın bulunduğunu görünce şok oldu. Ama bunu düşünecek zamanı yoktu çünkü mağara aniden parlak bir ışık ile dolmuştu. Bir süreliğine ışığın kaynağını görmek çok zordu ama sonrasında ışığın karşılarındaki büyük Mücevherden geldiğini fark etti. Krois, Sakru’nun aksine donakalmıştı. Sakru güvenle Krois’e yaklaşarak baş parmağının ucunu kanı çıkacak kadar kesti. Krois’in kanını Mücevherin üstüne damlattı. 3. Damladan sonra yer sarsılmaya başladı. Ardından bir grup yaratık içeri girdi. Sakru çığlık atarak yaratıklara saldırdı. Aradaki güç farkından dolayı kısa süreli bir savaş gerçekleşti. Sakru yere düştü ve taşa dönüştü.
Anti-Vandallar Sakru’ya yaptıklarının aynısını Krois’e yapmak üzereyken Krois’in düşündüğü son şey “Köye geri dönmeliydik. ” idi.
“O zamandan beri Krois ve Sakru, Anti-Vandallar insanları bir bir avlarken mağarada kurtarılmayı bekliyordu” bunlar Moygoro dedenin kendisini iştahla dinleyen torunlarına anlattığı son hikayeydi.
SON
ŞÜKRÜ ONCA
11-C