Çocuklarımızın bazen şikayeti üstüme çok geliyorsun anne veya baba şeklinde olur. Oysa ki bizler onlar için en iyisini istediğimiz için hep daha fazlası olsun ister ve bu yönde çabalarız. Bu çabamızı ilgimizi yanlış algılayan çocuklarımız bizden uzaklaşmaya başlar. Böyle durumlarda ne yapmalıyız kaygımızı nasıl azaltmalıyız ?
Çocuklar her şeyden önce anne ve babalarını örnek alırlar. Biz onlara karşı kararlı ve dikkatli duruş sergileyip olumlu duygularımızı yansıtıp olumsuzları belirli ölçülerde uyarıcı tonda yansıtarak çocuğumuza duygu karmaşası yaşatmamış ve her şeyden etkilenmesini engellemiş oluruz. Böylece üzerime geliyorsun her şeyi benden bekleyip istiyorsun durumu ortadan kalkmış olur.
-Öncelikle çocuğumuzun bir makine değil insan olduğunun farkına varmalıyız. Her verdiğimiz kuralı anında yapmasını istesekte yapamayabilir.Zamanla kuralları benimseterek uygulatabiliriz.
-Çocuğumuzdan beklentimizi çocuğumuzun seviyesine göre belirlersek hem onun kaygı durumu azalır hem de bizim duygu durumumuz olumlu yönde düzelir.
-Kendimize telkinlerde bulunup kendi çocukluk yıllarımızı hatırlayarak, çocukken çocukluğumuzun tadını çıkardığımız günler hatırımıza gelerek onlara önce sevgi ve güven vermeliyiz.
-Çocuğumuzun karakterine göre hareket etmeli, neye nasıl tepki vereceğini ölçmeli ona göre davranmalıyız.
-Çocuğumuzun yaptığı olumlu olayları takdir ederken olumsuzları herkesin içinde söyleyip çocuğu rencide etmeyelim.Olumsuz davranışı çocuğa yanlış yaptığı yönünde yinelersek davranış düzelmek yerine yanlı davranış oturabilir ve olumsuzu pekiştirme olur.
-Çocuklarımızı kardeşi veya başka çocuklarla kesinlikle kıyas yoluna girmeyelim.
-Ebeveynler olarak hep fikir birliği içerisinde hareket ederseniz çocuk için tek doğru olur. Anne ya da baba çocuğun bütün isteklerini yerine getirmek için hareket ettiğinde çocuk ikisinden birine daha yakın tavır sergiliyor. Bu da anne babaları ikilemde bırakıyor. Çocuğunuzu doğru tanıyarak en doğru kararı vermek sizlerin elinde. Hem fikir olmak çocuğu doğru yönlendirmede etkili olacaktır.
Yarının büyükleri şimdinin minikleri yavrularımız için büyük kaygılar taşırken kararlı ve emin adımlarla ilerlersek hem yavrumuzu hem kendimizi yıpratmadan ilerlemiş oluruz. Her anlamda sağlıklı bireyler yetiştirmek ailenizin ve biz öğretmenlerin en önemli görevidir.Bu yolda bizlerle yürüdüğünüz için hepinize teşekkürler…
SETENAY GİZEM BERÇİK